Başarılı bir ampul icadının başarısızlığı, büyük olasılıkla içi boş cihazların (ABD'de " vakum tüpleri" ve İngiltere'de "valfler" olarak adlandırılır) eksikliğine neden olur.

MOS teknolojisi 1920'lerde keşfedildi, ancak yarı iletkenleri gerekli saflığa getirememe, MOSFET cihazlarının yarım yüzyıldır icat edilmemesinin nedeniydi. Hem vakum tüpleri / değerleri hem de MOSFET'ler voltaj yükselticileri olduğundan, "Tüpler" bazen örtmece olarak "cam FET'ler" olarak adlandırılır. Tersine, transistörler akım yükselticileridir.

Yarı iletkenleri gereken saflığa getirmek için gereken teknoloji, Manhattan Projesi için icat edilmesi gereken teknolojilerin dallarıydı. Dolayısıyla, 2.Dünya Savaşı'nın olmadığı veya atom bombası projesinin olmadığı bir dünya, yarı iletkenlerin çalışması için gereken saflığı elde etmek için gereken kimyasal arıtma işlemlerini muhtemelen geliştirmeyecektir. Böyle bir dünyada hiçbir transistör olmazdı.

Ve çok daha temel bir düzeyde, elektrik ve manyetizma arasındaki bağlantıları keşfeden kişi Maxwell idi. Biz insanlar, elektriğin ve manyetizmanın birbiriyle kolayca dönüştürülebildiği sıcaklıklarda yaşıyoruz: elektrik ve manyetizma simetrik ve elektromanyetizma olarak adlandırılan tek bir kuvvet olarak kabul edilebilir. Denklemleri olmasaydı, elektrik ve manyetizmayı ilişkilendirmek, haline gelen mühendislikten çok daha fazla deneme yanılma olurdu. Çok daha soğuk ve biri kolayca diğerine dönüştüremiyor (genellikle bu alanlara "süper iletkenlik" diyoruz).

Ve Manhattan Projesi için ne kadar çok teknolojinin keşfedilmesi, icat edilmesi ve geliştirilmesi gerektiğine bağlı olarak, çok daha alaycı bir düzeyde, çılgın çılgın yeni teknolojinin eksikliği, Alan 51'de UFO olmadığını gösteriyor. UFO'lara yerleştirilecek şeyler, ancak bu cihazları yapmak için gereken araç ve makinelerin tamamen yeni endüstrilere ihtiyacı olacaktır. SR-71'ler için gereken titanyumu elde etmek için harcanan çabanın miktarına ve titanyum ile çalışmak için hangi aletlerin yapılması gerektiğine bir göz atmak eğiticidir (makine kullanımı için kullanılan çoğu alet kadmiyum ile kaplanmıştır - bu, aşırı korozyona neden olur titanyum üzerinde kullanıldığında).

İlginç bir teknoloji tarihi için Bağlantılar dizisini izlemenizi tavsiye ederim.

Her şeyden önce, bu tamamen doğru değil; buhar, ısıyı bir miktar yanan yakıttan motora taşımak için kullanıldı ve doğal olarak içten yanmalı motorlarla değiştirildi - bu, buhar teknolojisini iyileştirmenin çok doğal ve mantıklı bir sonucudur, bu yüzden bu adımın neredeyse kaçınılmaz olduğunu düşünüyorum. Öte yandan, içten yanmaya (en korkunç örnek arabalarla), yine de diğer makinelerin çoğunun elektriklendirilmesine bağlıyız.

Steampunk'ın diğer (ve aslında ortogonal) yönü mekaniktir. elektronik şeylerin gerçekleştirilmesi - bu, herhangi bir nedenle elektriğin icat edilmediği veya herhangi bir nedenle (din?) reddedilmediğini varsayarsak daha olasıdır. (Paradoksal olarak) mekanik teknoloji çok daha karmaşık tasarımlar, parça yapımında büyük hassasiyet gerektirdiğinden (Babbage bilgisayarının başarısız olmasının nedeni budur) ve çok yavaş olduğu için kesinlikle istikrarlı bir alternatif olmasa da.

Her zaman ilerleme eksikliğinden kaynaklandığı izlenimini edindim. Steampunk'taki elektrik bir araç olarak değil, tuhaflık olarak görülme eğilimindedir. Aksi takdirde, soğuk ve kişisel olmayan bir şey olarak değerlendirilirken, buhar ve mekanik daha "insan".

Görünüşe göre elektriğin kullanılmamasının ana nedeni transistör olmaması. Genellikle anahtarlar, kapasitörler ve büyük (verimsiz) jeneratörler gibi daha ilkel şeyler bulabilirsiniz, ancak iyi piller ve transistörler her zaman eksik görünüyor (bir örnek, Ölümlü Motorlar olabilir).

İyi de yaptınız fizik ile ilgili bir nokta. Terminal World gibi hikayelerde, farklı "teknoloji bölgeleri", elektrikli cihazların bazı yerlerde var olmasını fiziksel olarak imkansız hale getiriyor.

Galyum gibi yarı iletkenlerde kullanılan bazı nadir elementlerin yokluğu, katı hal elektroniğinin ortaya çıkışının ardındaki neden olabilir.

Vakumlu tüpler için, herhangi bir iletken değişen verimlilik derecelerine sahip bir elektrot olabileceğinden, başka bir bahaneye ihtiyacınız olacaktır. Belki de Dünya, bir veya iki yüzyıl sürecek şiddetli bir güneş fırtınası yaşıyor (ancak insanlar tarafından bilinmemektedir), bu nedenle elektronikteki herhangi bir bebek adımı ciddi parazit nedeniyle başarısız olmaya mahkumdur ve elektronik bileşenler geliştirme girişimleri kaotik olarak silinir. , kararsız ve sonuç olarak öngörülemez.

Alastair Reynold'un Terminal Dünyasında, "bölgeler" ile ilgili teorilerden biri, maddenin bölgelerden bölgelere değişikliklerin düzenlendiği "ızgara" dır, böylece bazı bölgelerde daha yüksek için gerekli olan belirli bağlantıları veya atomik yerleşimleri yapamazsınız. biyolojik / kimyasal / mekanik etkileşimleri sonlandırın.

Kitap çoğunlukla işlerin nasıl durduğundan bahsederken, maddenin fiziksel organizasyonu hakkında ya elektriğin "akmasını" ya da en azından devrelerde doğru şekilde çalışmasını engelleyecek bir şeyler var gibi görünüyor.

Yalnızca belirli bölgeler (Spear Point'in "devre şehri" bölgesi gibi) elektroniği destekleyebilir.

Varsayımsal bir alternatif evrende, kirli veya kutsal olmayan olarak görüldüğü için elektronikler ortaya çıkamazdı. Elektrik kullanımının şeytanın işi olduğunu ilan eden tek bir Papalık kararı yeterli olacaktır. Belki de bunun daha derin bir nedeni vardır, belki de Katolik kilisesi buhar teknolojisini besleyen kömür endüstrisine yoğun bir şekilde yatırım yapmıştır? Ya da belki de sadece kötü olduğunu düşünüyorlar.

Ayrıca inovasyon, inovasyon ihtiyacından gelir, eğer elektrikle çözülebilecek sorunlar için buhar bazlı çözümler varsa, o zaman elektriğin gelişimi durur. Bunun saf buharla yapılamayacağını düşündüğüm tek şey ışık üretimi, ama bunun için gaz fenerlerin var. Hatta buharla çalışan bir bilgisayar bile yapabilirsiniz. Muhtemelen bugün sahip olduğumuz elektronik bilgisayarlardan çok daha yavaş olacaktır.